კიბეები ჩქარა ავირბინე, რკინის კარს გასაღები მოვარგე და ჩემს ახალთ ახალ ბინაში შევედი. ჯერ კდიევ მაშინ როდესაც სახლის ყიდვა მხოლოდ ჩანაფიქრი იყო, ვიცოდი, რომ ბინას აუცილებლად უნდა ჰქონოდა დიდი ვიტრაჟული ფანჯრები, დიდი აივანი, ჩემი გზააბნეული მეგობრების ერთიანად დასატევად და ყველაზე მნიშვნელოვანი, უნდა ყოფილიყო მაღალ სართულზე. ჩემი...

საქართველოდან რომ გავფრინდი ღამეები არ მეძინა, ვერ ვიტყვი რაიმეს მივტიროდი თქო, უფრო მშობლიურ გარემოსთან გამომშვიდობებას ვგლოვობდი. არასდროს მიჭირდა ახალი ნაცნობების შეძენა მათთან დამეგობრება და ისეთი პირადული თემების განხილვა როგორიც წარსულში მოტოვებული რომანები იყო.

რამოდენიმე საათიანი ფრენის, ჩემი სკამის მეზობლის გაუთავებელი წუწუნისა და ნაკლებად კომფორტულ თვითმფრინავში, გადარჩენისათვის ლოცვის შემდეგ თბილისის აეროპორტში მშვიდობით დავფრინდი. ტრადიციად ქცეული პერსონალისადმი ტაშის დაკვრა შევწყვიტეთ და როგორც იქნა ბარგის მომლოდინეთა გრძელ რიგს შევუერთდი. ლოდინი არც თუ ისე დიდხანს გაგრძელდა და ჩემი ჭრელაჭრულა ჩემოდნებიც მალევე გამოჩნდნენ.